Uw jongste verslaggever op reis

[MartinM]

Terwijl een mooi heuvelachtig kleurrijk herfstlandschap aan de trein voorbijschiet (feitelijk is het natuurlijk andersom, maar een kniesoor die daar op let), zit uw jongste verslaggever naar een ingeblikte stelling op zijn bord te kijken. Ik reis mee met de schaaktrein. Een reis die mij langs verschillende plaatsen in Tsjechië en Slowakije zal voeren. Plaatsen waar een normaal mens (nooit gedacht dat ik normaal zou willen zijn, maar als je vertrouwen in de toekomst wil hebben moet je er bijhoren heb ik uit de krant vernomen) niet aan zou denken om naar toe te gaan, maar waar je op deze manier toch komt.

De dag begon al vroeg, want wij moesten ons reeds om 8 uur op het centraal station van Praag melden. Dat bleek overigens nog een hele opgave, want dat station is immens en bordjes naar de schaaktrein waren in geen velden of wegen te bekennen. Ondanks dat ik man ben, toch maar even vragen en zowaar, dat bracht uitkomst. Bij de inschrijving aangekomen liep ik Clive Wismayer en Marike Dokter tegen het lijf, mij wel bekend van de vele buitenlandse uitstapjes met mijn Amsterdamse schaakclub FischerZ. Noel zal eerstgenoemde overigens ook nog moeten kennen, maar ik ga er vanuit dat hij dat verdrongen heeft. Omdat er ook nog een teamwedstrijd bleek te zijn, heb ik nu een extra prijs om kansloos voor te zijn, want samen met Clive en Marike het team ‘the Amsterdam Connection’ gevormd.

Na een redelijk goed ontbijt en ellelange speeches vertrok de trein om 10 uur naar Olomouc in Oost Tsjechië. De rijtuigen zijn allen vernoemd naar vroegere wereldkampioenen en ik was zowaar ingedeeld in een compartiment in het rijtuig genaamd ‘Euwe’. Ik moest aantreden tegen een Australische uitwisselingsstudent die een jaartje in Zweden ging wonen. Ja, het is een gemêleerd gezelschap op de trein. Schaken ging mijn tegenstander wat minder goed af, dus het eerste punt kon snel bijgeschreven worden. Omdat Clive & Marike tegen elkaar speelden (Clive won omdat Marike in gewonnen stand opgaf) betekende dit 2 uit 3 voor the Amsterdam Connection.De volgende ronde bij mijn bord aangekomen, bleken er al twee mensen aan de gang te zijn. Na enige verwarring kon ik toch gaan zitten om met zwart tegen een Fransman van 2236 te spelen. Een Fransman was ook wat er op het bord kwam. Ik speelde het iets te passief en werd vreselijk gestoomwalst. Een nul dus. Clive won en Marike verloor, dus ook met het team staan we op 50%.

Morgen de volgende twee rondjes. Nu nog een half uurtje treinen en dan Olomouc verkennen alwaar ook wel weer een potje bier voorbij zal komen. O ja, ik meld me vast af voor de competitie maandag a.s. Volgens mij de beste (slapste?, lafhartigste?) manier om de koppositie nog even vast te houden?

[martien]

Mooi verslag Martin! Succes verder! Doe Marike de groeten en als ze niet meer weet wie ik ben hoef je alleen het Amsterdams Kroegloperstoernooi te noemen. Dan weet ze denk ik wel genoeg!

[MartinM]

Na kasteelbezoek op een rots in Trencin te Slowakije, is het nu weer tijd voor het welbekende potje bier en het schrijven van het dagelijkse verslagje.
Vandaag was het de dag van de dames, die naar goed oud Hollands gebruik weggegeven werden. Na de vorige dag ellelang door historisch Olomouc gelopen te zijn, als contrast wat moderne kunst bekeken en natuurlijk een paar (lokaal gebrouwen) biertjes geconsumeerd te hebben, was het vandaag op weg naar Trencin in Slowakije. We vertrokken pas om 11 uur, dus ik zat lekker uitgeslapen achter het bord tegen een Belgische tegenstander met een rating van 1755 en dat was te merken. Met schijnoffertje van de loper op a6 een pionnetje gewonnen, even later kwamen daar nog een pion en een kwaliteit bij. Maar misschien had ik toch wat meer aandacht aan mijn oude kwaal van niet rokeren moeten besteden, want ik voelde toch wat probleempjes in de stelling. Met de Dame naar b5 dacht ik alles opgelost te hebben om de partij daarna rustig uit te kunnen schuiven. Maar ja met een Koning op e2 en veld c3 niet gedekt bleek ik toch niet zo uitgeslapen te zijn. Dat kostte een volle Dame en dus de partij. Omdat Clive met een mooie ‘schwindel’ won en Marike haar eerste halfje binnenhaalde (ging van gewonnen staan, naar verloren staan naar heel snel een remise aanbod van de tegenstander aannemen) staat de Amsterdam Connection nog steeds op 50%.
De volgende ronde bracht een Oekraïner van 1580. Moet kunnen zou je denken, maar die Oekraïense ratings zijn niet te vertrouwen. Mijn tegenstander pakte het in de Fransman voortvarend aan en ik moest weer in de verdediging. Niet zo erg als de dag ervoor, maar toch best lastig. Vooral omdat hij eigenlijk best goede zetten bleef doen begon mijn Koning het toch wat benauwd te krijgen. Een oude schaakwijsheid zegt dan ‘aanval op de koning, tegenstoot in het centrum’ en al gauw had ik een pion op d3 staan die niet zomaar 1-2-3 weg te krijgen was. Omdat de aanval ook nog niet echt doorsloeg steeg het vertrouwen, ook al omdat hij niet al teveel tijd had. Ik won een pion en als anticlimax gaf mijn tegenstander gelijk spontaan zijn Dame weg. Hij spartelde nog wat tegen, hetgeen mij een mooi mat halverwege het bord opleverde. Clive verloor zijn eerste partij van een Fide meester en Marike speelde weer remise. Nog steeds 50% voor de Amsterdam Connection dus, en daar sta ik ook nu weer op.
Morgen op weg naar Bratislava spelen we slechts een enkel potje. Maar daarover later meer.

[MartinM]

Over de helft qua schaken en ook persoonlijk en met de Amsterdam Connection hebben we de 50% barrière geslecht. Zelf speelde ik een leuk potje tegen een Zwitser van 17 zoveel. Via zetverwisseling kwamen we in een Philidor terecht waarbij ik op zet 12 al pionnen op e5 en f5 geposteerd had en hij op een Paard na al zijn stukken weer op de onderste rij had staan. Kat in het bakkie zou je denken en inderdaad won ik enkele zetten later een pion. Echter de tijd begon te dringen en daarom besloot ik met f6 de boel open te breken. Mijn tegenstander pakte verkeerd terug met Dameverlies (de derde alweer die onvrijwillig het bord verliet) tot gevolg. Enkele zetten later mocht ik een fraaie matstelling op het bord toveren (nou ja, zo moeilijk was het niet, maar het zag er wel mooi uit). 3 uit 5 dus. Hoe het was afgelopen als hij de pion op de juiste manier gepakt had? Ook de analyse won ik, maar die was knotsgek. Stockfish zal uitkomst moeten brengen. Omdat Clive en Marike beide remise speelden staan we nu op 8 uit 15 met het team. Morgen weer verder. En het potje bier dan, hoor ik jullie denken. Wees niet bezorgd, dat komt echt wel goed.

Zit ondertussen in een hip bistrootje tegenover mijn hotel aan de lunch waarbij de keuze tussen veganistisch linzensoep en een forreltje op een bedje van tomaten echt niet te doen is. Na de erg goede Slowaakse Sushi van gisteren met heerlijke Slowaaks Thaise mosselen vooraf (vraag niet waar ze die vandaan halen. De zee is hier ver te zoeken), denk ik dat het een lokaal visje wordt. Overigens vond de digitale vis op mijn telefoon f6 ook een briljante zet. Het was aan alle kanten uit.

[MartinM]

Dag 4 brengt ons weer terug in Tsjechie en wel in Lednice. Het station is hier zelfs zo klein dat we 10 kilometer verderop in een grotere plaats (Breslav) gedropt zijn om vandaar verder te gaan met een bus. Dat hadden we nog niet gehad. Een rondje door dit kleine plaatsje is zo gemaakt en de highlights zijn een groot kasteel, een speelgoed museum, wijnerijen en een aantal terrasjes. Omdat het kasteel zo bezocht gaat worden, heb ik maar voor het laatste gekozen. Ik moet toch ergens mijn verslagje schrijven en, nou vooruit, een potje bier drinken (surprise, surprise).
Qua schaken was het weer wisselend vandaag. Ons team was ernstig gehandicapt omdat Clive ziek af moest haken. Die lag ergens in een afgelegen coupe uit te zieken. Ik speelde tegen een Belg met rating 2238 en het werd een interessante partij. Ik stond de hele pot wel ietsje minder, maar leek het enigszins te kunnen houden. Echter in plaats van rustig met mijn stukken te blijven zitten waar ik zat, dacht ik actief te kunnen afwikkelen. Ik zag al direct na de fatale zet dat dit niet zo’n goed plan was en een soortgelijk laser probleem als tegen John voor de interne, met een pion op c2 en Loper op f4, kostte een stuk en deze keer ook de partij. Nul uit twee tegen de Belgen deze trip en er lopen er nog een paar rond op de trein…… Omdat Marike niet verder kwam dan remise, zakt de Amsterdam Connection voor het eerst onder de 50%.
De tweede ronde van de dag begon een beetje vreemd. Er bleken problemen met de koppeling van de trein te zijn. Ooggetuigen meldden dat twee wagons als een accordeon aan elkaar hingen. Maar op de een of andere manier wisten we nog een station te bereiken, alwaar alle spelers de trein uit werden gebonjourd (hier sta ik mijzelf enige dichterlijke vrijheid toe). Daarna ging de helft van de trein er vandoor. Dit inclusief de ziek Clive en veel erger, de restauratiewagen, oftewel cafeïne tekort! Alle spelers werden naar de overgebleven wagons gedirigeerd, alwaar de zevende ronde aanvang nam. Ik speelde tegen een Zwitser van 1728 die origineel met f3 opende. Even later niet opgelet en ineens stond er een Blackmar–Diemer op het bord. Hoewel er niets aan de hand hoeft te zijn in deze opening, het schijnt zelfs iets minder voor wit te zijn, is dit niet bepaald mijn favoriete opening. Mijn tegenstander speelde het echter wat tam en op een gegeven moment besloot ik de extra pion toch maar in dank af te nemen. Het bleek een goede keuze. Een paar zetten later kwam er een kwaliteit bij. Mijn tegenstander had echter wel druk met twee mooie paarden op e4 en e5. Op het juiste moment kon ik mij met het riskant uitziende f5 bevrijden. Dit leek een kwaliteit te verliezen, maar ik had goed gezien dat ik daar twee stukken voor terug kreeg. Nog een beetje stukken omspelen en na het ruilen van de dames was het pleit beslecht. Marike verloor helaas, dus het zal lastig worden om weer op 50% te komen.

[MartinM]

@Martien. Marike kan zich de Bennekomse delegatie nog goed herinneren en doet de groeten terug.

[MartinM]

o ja, mocht je ooit hier in de buurt zijn, bezoek het kasteel en vraag naar Wendy als gids. Kasteel is qua interieur wel imposant en Wnedy heeft een licht ironische manier om alles toe te lichten. Daarna zou ik het dorp snel weer verlaten. Niets te doen! Vakantie en voor 11 uur naar bed, dat gebeurt niet vaak.

[MartinM]

In het vliegtuig tijd gevonden om het laatste deel van dit spoor feuilleton te schrijven. Qua schaken was het weer meer van hetzelfde, winnen van een 1700 zoveel en verliezen van een veel sterkere speler, maar daarover zo meteen meer. De ochtend begon chaotisch. Volgens het boekje zou de bus om 8.45 vertrekken. Ik had het zekere voor het onzekere genomen en was ruim op de tijd op de plek aangekomen vanwaar de bus zou vertrekken. Ik had dus wel wat tijd om een bakje koffie te halen. Toen ik om vijf over half negen terugkwam dacht ik de bus reeds te zien vertrekken. Die komt wel weer terug dacht ik, maar om tien voor negen nog steeds geen bus en, zorgelijker, ook nog geen schakers. Tegen negenen begonnen die aan te komen druppelen, dus mocht de bus niet komen dan zaten we met meer in het bekende schuitje. Om vijf over negen kwam de arbiter en een deel van de organisatie aanzetten en toen wist ik het zeker: ik wordt hier niet achtergelaten. Tien minuten later begon de arbiter echter heftig te telefoneren en helemaal goed zat het kennelijk nog niet. Om een lang verhaal kort te maken, de buschauffeurs bleken engszins in de war, maar kwamen uiteindelijk toch aankakken. Met enige vertraging kon de trein dan toch vertrekken en er dus ook weer geschaakt worden. Ronde 8 bracht alweer de derde Belg. Tegen de voorgaande twee redelijk gespeeld, maar nul punten. Dat moest anders. Het werd met wit een Slavisch Damegambiet, wel toepasselijk voor deze reis, en ik ruilde redelijk snel op d5, stormde met de b-pion naar voren en wist een zwakke pion te creëren op c6 geblokkeerd door een mooie toren op c5. Toch was er nog geen duidelijk voordeel en werd ik voor een moeilijke keuze gesteld, of de toren terugtrekken of voor een stelling met ongelijke lopers gaan waarbij mijn ‘slechte’ zwartveldige loper en stuk beter was dan zijn echt ‘slechte’ witveldige. Ik besloot voor het laatste en toen zijn toren op avontuur ging, op d3 terechtkwam en ik mijn loper op c5 mocht zetten en de b-lijn beheerste had ik het gevoel dat ik een mooie positionele partij aan het spelen was. Dat was ook zo, maar mijn tegenstander had in de haast om die mooie loper te ruilen even overzien dat hij een probleempje op de onderste rij had. Het was ineens uit. Eindelijk een Belg verslagen deze trip. Marike ging ondertussen door met verliezen, dus de 50% kon ons team voorgoed vaarwel zeggen. De laatste partij was tegen een Tsjech van 21 veel. Het werd een zogenaamde Sardiense partij, waarbij ik de sardine was. De klok tikte weg en ik kwam er niet meer uit. Een nul uit 1 stuk dus. Het bracht mijn tegenstander wel de eer van beste Tsjech van het toernooi te zijn. Het was hem gegund. Over eer gesproken, Marike wist haar laatste partij te winnen, dus die was voor de Amsterdam Connection toch nog gered. Na een stop voor lunch en een oude Synagoge in Kolin, kwamen we om een uur of vier weer in Praag aan alwaar een ellelange, doch vermakelijke prijsuitreiking het toernooi afsloot. ’s Avonds nog even Praag onveilig gemaakt en nu dus op de weg terug naar huis. Het is al met al een zeer geslaagde en originele trip geweest. Leuke dingen gezien en gedaan, goed gegeten en gedronken en redelijk geschaakt. Voor herhaling vatbaar. Wie weet volgend jaar alweer, we zullen het zien. Voor nu was dit het weer. Tot het volgend toernooi. Dat wordt in november weer eens Kilkenny, waar ik ga kijken of ik mijn ongeslagen status daar vast kan houden.