door MartinM » zo 12 maart 2017, 01:33
Na een barre tocht met vele extra kilometers om de files te ontwijken kwam uw jongste verslaggever samen met de twee Martijnen toch nog ruim op tijd bij de speellocatie in Amsterdam Noord aan alwaar we tegen de plaatselijk sc Boven 't IJ moesten aantreden. Dat we op nog tijd waren was overigens te danken aan onze voorzitter die ons echt belachelijk vroeg liet vertrekken. Nu naar het schaken. Boven 't IJ kende we nog van twee jaar geleden toen we ons KNSB debuut maakten. Die ploeg was iets sterker en werd redelijk afgetekend kampioen, maar toch waren er nog wat bekende gezichten van toen. Van onderschatting was dus absoluut geen sprake en we gingen behoorlijk voortvarend van start. De coach had ons deze keer op rating neergezet en volgens mij had de tegenstander dat ook zo'n beetje gedaan. Hotze speelde dus aan bord 1 tegen hun sterkste tegenstander, Cor Kroeze, en kwam goed uit de opening. Martijn B. op bord 2 had een pion geofferd maar leek heel veel activiteit terug te krijgen. Bij Ed op bord 3 ging het heel lang gelijk op. John op 4 overspeelde zijn tegenstander Martin Beugel volkomen, offerde een pion en was op weg na een strakke overwinning. Martijn P. was als eerste klaar op bord 5. Vanuit het Frans bouwde hij een typische Martijn stelling op die hem wat voordeel leek op te leveren. De slotstelling was weliswaar inderdaad plus 2 voor hem met een gemiste kans op plus 4. Maar ja, die tijd. Een halfje dus, na aanname van het goed getimede remiseaanbod van zijn tegenstander Martin de Koning (ja veel Martinnen vandaag). Benno op 6 was volvertrouwen uit de opening gekomen tegen George Gijsen, maar zijn stelling begon toch een beetje verdacht te worden. Bij Noel op bord 7 kwam er een vreemde Fransman op het bord waarbij zijn tegenstander Arthur Baudain een soort Orang Oetang met zwart speelde. Noel schoof het op zijn bekende manier aan de ene kant dicht, forceerde de opening aan de andere kant en leek het simpel uit te schuiven. Had hij dat maar gedaan, maar hij zag een mooie combinatie. Die was ook wel gewonnen, maar maakte het een stuk lastiger. Plotsklaps was het afgelopen. Noel nam een pion en werd pardoes mat gezet in 1. Niet veel later werd het allemaal nog erger toen John een volle toren weggaf en dus ook een nul moest incasseren. Ikzelf had ondertussen op bord 8 met een interessante Fransman bezig tegen Ron van Dijk. De lessen van Herman Grooten in het begin in de wind slaand, liet ik mijn tegenstander een kwailteit offferen op c6. Het leek gelijk een stuk te winnen, maar ik had gezien dat ik het stuk kon redden. Toch voelde ik mij niet helemaal comfortabel staan en Stockfish was het daar mee eens. Het stond gewoon +0.5 voor mijn tegenstander. Gelukkig deed hij een logische zet en toen was het mijn beurt om een kwaliteit op f3 te (schijn)offeren, Na die combinatie waren de rollen geheel omgedraaid en hoewel ik het mijzelf nog lastig maakte door een pion weg te geven, wist ik de vis uiteindelijk op het droge te krijgen. De volgende die klaar was, was Martijn B. Hij leek aanval te krijgen, maar uiteindelijk zag hij zijn pion nooit meer terug en schoof zijn tegenstander het bekwaam uit. Hotze kwam daarna. Na in het vroege middenspel het winnende plan gemist te hebben (een typisch Noel zet, a5, zoals Noel na afloop liet zien), wilde Hotze toch winnen. Hij offerde een kwaliteit en leek een fantastische stelling te hebben, maar zijn tegenstander vond steeds de goede verdediging en uiteindelijk moest Hotze de vlag strijken. Benno had ondertussen op het tandvlees remise weten te bereiken en zoals gewoonlijk was Ed nog lang bezig. Na de stelling geforceerd te hebben was het echter vechten tegen de bierkaai en ook Ed ging ten onder. 6-2 verlies dus. Vreselijk, maar weggespeeld zijn we niet. Het had ook zo maar 5-3 voor ons kunnen worden. Maar daar koop je dus niets voor. Degredatievoetbal wacht het eerste dus in de laatste twee ronden. Er is nog niets verloren, maar we hebben onszelf wel een heel slechte dienst bewezen vandaag.