Bennekomse SchaakVereniging

Een gecombineerd verslag deze keer van ronde 3 (met dank aan Teunis) en 4, waar weer mooie strijd werd geleverd door de schakers van BSV Bennekom. Ook speelde het tweede tussen de rondes in de SOS competitie. Naar verluid was het qua sfeer een geslaagde avond bij het Arnhems Schaakgenootschap, maar bleven de punten wel in Arnhem. Er werd met 3,5 – 2,5 verloren.

Ronde 3

Op maandag 10 oktober werd de derde ronde van de interne competitie verspeeld (de beker was ronde 2). Er werd op alle borden hard gestreden en vooral ook lang: voor sommige spelers werd het laat.

Harry Verhoef en Jan Wouters waren redelijk snel klaar. In deze partij vlochten beide spelers dreigingen in de stelling, maar het materiaal dat Wouters moest investeren gaf te weinig compensatie en Verhoef wikkelde rustig af en won. Hans van de Weteringh speelde zoals gebruikelijk in hoog tempo en Teun Alting ging daarin mee. De twee kregen een toreneindspel op bord waarin de koning van van de Weteringh wel erg ver weg stond en zijn pionnen waren kwetsbaar. Uiteindelijk had Altingh twee pionnen meer, maar hij zag niet hoe hij kon winnen en herhaalde de zetten: remise.

Jan de Jonge en Sjoerd de Rave vochten een interessant gevecht uit. Uiteindelijk trok de Jonge aan het langste eind. Zijn dame en paard werkten goed samen en daar bleek geen kruid tegen gewassen. Chris van Oosterwijk speelde met wit tegen Teunis Bunt. Lang leek het gelijk op te gaan, maar toen van Oosterwijk een pion verloor bleek zwart ineens wel erg goed te staan. Met een kleine combinatie maakte Bunt het uit.

Ook Sake van der Schaaf en Micheal Issa hadden een boeiende partij. In de opening had Sake het betere spel. Het duurde even voordat Issa zijn paard en toren aan de damekant ontwikkeld had. De partij mondde uit in een toreneindspel waarbij van der Schaaf een pion meer had. Na torenruil won hij gladjes. John Riksen schotelde met zwart Martijn Pauw een dame-Indische opening voor. Met d5 schoof Pauw de diagonaal dicht en daarna werd het druk en ingewikkeld op de koningsvleugel. Na dameruil speelde Riksen b5 om het centrum te ondermijnen, zijn loper werd actief en hij kreeg ook nog een vrijpion. Dat was genoeg voor de winst.

Toen zaten Jaap van Donkelaar en René Bakker nog te zwoegen. Bakker leek lang druk te hebben op g2 via de lange diagonaal, maar dat sloeg verder niet door en Van Donkelaar verdedigde zich goed. Zwart had een pion meer op het bord, maar dat was wel de helft van een dubbelpion op de h-lijn. Bakker kreeg het voor elkaar om e5-e4 door te zetten, maar even later bleek hij wel zijn paard in te moeten leveren. Toen van Donkelaar op pionnenjacht ging, raakte zijn paard te ver weg en de zwarte h-pion liep door. Een groot deel van het eindspel speelde zich af in vliegende tijdnood, terwijl de beide spelers toch nauwkeurig bleven spelen. Het was een mooi kijkspel.

Martijn Pauw – John Riksen 0-1

Jan Wouters – Harry Verhoef 0-1

Chris van Oosterwijk – Teunis Bunt 0-1

Hans van de Weteringh – Teun Alting 0,5-0,5

Sake van der Schaaf – Michael Issa 1-0

Jan de Jong – Sjoerd de Rave 1-0

Jaap van Donkelaar – René Bakker 0-1

Ronde 4

De maandag daarop waren er twee spectaculaire offerpartijen te bewonderen, te weten die tussen Teunis Bunt en Martin Markering en tussen Harry Verhoef en René Bakker. Om met die laatste te beginnen, hier begon Verhoef met een schijnoffer op b5. Omdat die niet genomen mocht worden leverde dat een pion op, maar Bakker liet zich niet van de wijs brengen en offerde pardoes  een stuk op b4 terug. Dat werd wel genomen, maar even later wist Bakker, met rente zoals het leek, op c3 een paard terug te winnen. Misschien had hij beter met het paard kunnen slaan, maar ook de terugname van de loper leek niet slecht. Schijn wil nog wel eens bedriegen. Verhoef liet bewust zijn loper op b7 pennen en toen die niet verloren ging schoof hij het gedecideerd uit.

Teunis Bunt en Martin Markering maakte er ook een waar spektakelstuk van. Markering kwam voor de verandering met zwart redelijk uit de opening en sloeg pardoes met de toren op g2. Die toren werd ingesloten maar dat deerde Markering niet. Met een listige damezel kon hij de toren bevrijden en vervolgens op de damevleugel nog een pion op a4 meenemen. Dit leverde Bunt wel de mogelijkheid op om met dame binnen te komen en een pion terug te winnen. Dat was het sein voor Markering om er een toren tegen aan te gooien op d4. Niet de beste, maar wel de spectaculairste zet. Bunt kon even later niets anders verzinnen dan de toren teruggeven. Dat resulteerde in een dame-eindspel met een pion meer voor Markering, die hij inruilde voor een doorgelopen vrijpion op a2. Nog even slim weglopen met de koning en dan kat in het bakkie. Alleen lette hij in tijdnood niet op en zette zijn koning op matveld h6. Bunt was er als de bekende kippen bij om de matzet Dg6 uit te voeren.

De laatste winstpartij op de avond was voor Dick Brehen, die tegen Sjoerd de Rave goed weg kwam in de opening, Daarna won hij een pion en even later nog één. Dat was teveel van het goed voor de Rave, al moet gezegd worden dat Brehen het keurig uitschoof. Michel Issa en Jaap van Donkelaar speelde een partij waar continu spanning in de stelling zat, maar uiteindelijk besloten ze elkaar geen pijn te doen en werd het remise. Van Donkelaar had nog wel wat met een nare truc kunnen proberen, maar koos voor de zekere route naar remise. De degelijkheidsprijs werd deze avond gedeeld door Jan de Jonge en Jan Wouters en dus is de einduitslag makkelijk te raden. Ook deze partij werd remise omdat geen van twee ergens een voordeel wist te behalen.

Teunis Bunt – Martin Markering 1-0

Harry Verhoef – René Bakker 1-0

Jan de Jonge – Jan Wouters 0,5 – 0,5

Sjoerd de Rave – Dick brengen 0-1

Michel Issa – Jaap van Donkelaar 0,5 – 0,5

Chris van Oosterwijk was oneven