Bennekomse SchaakVereniging

Maandag 26 september was het eindelijk zover, na simultaan, ALV en KNSB schaak-off was de interne eindelijk aan de beurt. De opkomst had iets beter gekund, maar toch was er weer genoeg te beleven op de borden. Uiteindelijk waren er drie partijen waar bloed vloeide en 3 partijen waar uiteindelijk de vrede getekend werd.

Als eerst waren Michel Issa en Hans van de Weteringh klaar. Issa liet zich een beetje meeslepen in het snelle spel van van de Weteringh en dat is een kolfje naar de hand van de laatstgenoemde. Hij won een pion en vervolgens nog één en toen vond Issa het wel genoeg. Al het materiaal om nog wat tegenspel te bieden was van het bord en om dan lijdzaam toe te zien hoe de pionnen van van de Weteringh naar de overkant zouden marcheren, daar had Issa geen zin in. Ook Jaap van Donkelaar en Jan de Jonge waren redelijk snel klaar. Hier werd het evenwicht nooit verbroken, wat je wel vaker ziet bij degelijke schakers. Toen er een paardeindspel met ieder zeven pionnen op het bord was gekomen geloofden de heren het wel. Ook Teunis Bunt en Jan Wouters waren redelijk snel klaar. Wouters leek de opening goed doorgekomen te zijn en Bunt had niet echt een plan meer, hoewel hij wel overwicht leek te hebben. Wouters dacht echter een mooie combinatie te zien, maar helaas zat er een lek in. Bunt kwam een stuk voor en Wouters liet zich het niet meer bewijzen.

Na gedwongen afwezigheid is Sake van der Schaaf weer teruggekeerd achter het bord en hij liet tegen Sjoerd de Rave zien het spelletje nog niet verleerd te zijn. De opening was nog wat roestig en de Rave kreeg voordeel. Toen hij niet wist door te drukken bleek van der Schaaf nog steeds een taaie. Gaandeweg verbeterde hij zijn positie en uiteindelijk wist hij er nog een halfje uit te slepen. Ook Teun Alting en Martin Markering deelden de punten. Markering probeerde eens wat anders tegen de solide opening van Alting, maar Alting kwam nog steeds goed te staan. Markering probeerde wat door een dubbelpion te accepteren en met de h-pion te gaan marcheren en kreeg zowaar wat druk. Hij heeft zeker beter gestaan, maar Alting verdedigde taai en Markering mocht na wat onnauwkeurige zetten uiteindelijk nog tevreden zijn met een halfje. De laatste pot van de avond bracht het meeste vuurwerk. Harry Verhoef had Chris van Oosterwijk volledig ingesnoerd en leek dat met kwaliteitswinst te gaan bekronen. Maar je moet tegen van Oosterwijk altijd twee keer winnen en deze wist dusdanige nare dreiginkjes te creëeren dat het toch nog lastig werd voor Verhoef. Uiteindelijk dacht Verhoef de winnende switch gevonden te hebben door met de dame van de damevleugel opeens op jacht te gaan naar de zwarte pionnen op de koningsvleugel. Ook hier moest er echter een lek geconstateerd worden. Verhoef had de dekking van een cruciale centrumpion opgegeven en werd door van Oosterwijk pardoes mat gezet.