Er moest vluggeren aan te pas komen. En wat waren we dichtbij. Maar daarover verderop meer, nu eerst de reguliere partijen. Rini had weer een mooie alternatieve opstelling bedacht waardoor ik op bord 1 tegen Otto Wilgenhof moest aantreden. Na een onschuldig ogende opening, bleek ik ineens in een stelling terecht te zijn gekomen waar ik gewoon een pion verloor en was het eigenlijk al snel gedaan. Ik probeerde nog wel wat met een schijnoffer en dat was misschien wel kansrijk geweest. Helaas zag ik een matspook en gaf een stuk weg. Snel klaar met een nul dus. Aan de andere borden ging het echter veel beter. Hotze speelde tegen Peter Boel, kwelgeest van vorig jaar, en had besloten deze keer degelijkheid voorop te zetten en dan te kijken of er kansen te creëren waren. Zo als zo vaak lukte dit. Na een paar goede manoeuvres en krachtige paardzetten beheerste Hotze ineens alle velden op de damvleugel. De zwarte dame die er stond kon geen kant op en dat leverde een volle toren op. Peter Boel spartelde nog wat, maar Hotze pareerde bekwaam alle dreiginkjes en kon snel het punt bijschrijven. Hiermee was de koek nog niet op. Martijn speelde tegen Michiel Blok een partij uit een stuk. 100% had Michiel Blok met de variant van het Siciliaans die op het bord kwam. Martijn kende het niet, maar dat was geen probleem. Met mooi stukkenspel kreeg Martijn het initiatief. Blok leek nog even de koningstelling van Martijn open te breken, maar na het koele Kh8 nam Martijn doodleuk de g-lijn over en met een prachtig schijnoffer van het paard op c3 maakte Martijn het af. Het leverde twee kwaliteiten op en Blok liet het zich niet verder bewijzen. Als laatste was Ed aan het zwoegen tegen de ons wel bekende Tom Bus. Hoewel de hele partij onder druk en tegen het einde zelfs een pion achter, bleef Ed creatief verdedigen. Op het moment dat de de toeschouwers dachten dat een stunt tot de mogelijkheden ging behoren koos Ed in gierende tijdnood helaas het verkeerde plan. De doorlopende vrije c-pion van Ed had geen schijn van kans tegen de witte soortgenoot van Bus op de f-lijn. 2-2, en dus vluggeren.
Bij mij kwam het Slavisch op het bord. Ik had geen zin om langzaam weggedrukt te worden en besloot ten koste van een pion vol voor de aanval en complicaties te gaan. Misschien heb ik echte kansen gehad, maar zoals het ging wist Wilgenhof alle aangebrachte valstrikken te omzeilen en in het proces eerst wat pionnetjes en later groter materiaal mee te nemen. Al met al was Wilgenhof gewoon een maatje te groot voor me deze avond. Dan me maar nuttig maken als verslaggever en chauffeur. Hotze was ongeveer gelijktijd klaar en won weer. Niet veel van gezien, maar volgens Hotze was het een heerlijke walk-over. Ed stond naar eigen zeggen goed tot gewonnen, maar gaf zijn koning weg in een stelling waar nog van alles mogelijk was. En toen was het weer aan Martijn om voor de stunt te zorgen. Ik kwam erin bij een stelling waar Martijn een stuk voor stond met ook nog een prachtige stelling. Het punt was al geteld. Helaas koos Martijn de verkeerde ruil en verloor zelfs het extra stuk en moest opnieuw beginnen. Martijn rechtte toen de rug en wist uit het niets toch weer dreigingen te creëren. De druk werd Blok te groot en Martijn kwam binnen met zijn toren en met een zielige koning op h8 leek het slechts een kwestie van een paar zetten voor Blok deze om zou moeten zeggen. Maar ere wie ere toekomt, Blok wist zelf ook nog wat matdreiginkjes in de stelling te vlechten. Martijn zag het wel, maar koos helaas het verkeerde verdedigingsplan. Dit leidde tot ruil van de dames en hiermee was de angel uit de witte stelling gehaald. Het resterende toreneindspel was simpel gewonnen voor Blok. Jammer, jammer, maar het is wel een bevestiging van het goede seizoen. Nadat Martijn een paar gaten in de muur van het Arnhemse clubgebouw had geslagen (ik stel voor dat onze penningmeester deze schade gewoon vergoedt), verliet het Bennekoms viertal daarom het Arnhemsche toch met opgeheven hoofd en gaan we vol goede moed op weg naar de volgende uitdaging, het tweede van Charlois Europoort.