martien schreef:In afwachting van een verslag van de teamleider,
hier een verslag van de winnaars.
Bart speelde op bord 6 zijn favoriete opening. Zijn opponent had echter vorig jaar nog op hem voorbereid en daardoor kwam er al snel een remise eindspel op het bord. Er viel weinig te proberen bij een tegenstander die niet zelf ook probeert te winnen en dus bood Bart remise aan en was de stand al vrij snel 1.5-0.5.
Vriend Roel Donker heeft wel de klok horen luiden, maar zoekt nu nog naar de klepel
Twee (of drie) jaar geleden heb ik me met wit eens voorbereid op o.a. Bart Davids. Destijds was ik van plan de normale variant van de Versnelde Draak te spelen. Omdat zo'n voorbereiding maar een hele korte periode in het geheugen blijft, kon ik me daar natuurlijk weinig van herinneren. Vandaar dat ik besloot om de Maroczy-variant te spelen (dus 5.c4 i.p.v. 5.Pc3), die ik wel vaker speel met wit. Dit is natuurlijk geen remisevariant, wit heeft goede kans op een zeer langdurig voordeeltje. Het is ook de populairste zet onder de grootmeesters, als scheelt het niet veel met 5.Pc3. Het was duidelijk dat zwart zijn zaakjes goed voorelkaar had, hij speelde snel en koos een variant die ik niet goed kende. Al snel had ik zo'n drie kwartier achterstand op de klok. Achter het bord probeerde ik gewoon normale, gezonde zetten te spelen in de hoop dat ik toch nog een voordeeltje zou overhouden. Dat bleek niet het geval, zwart wikkelde zonder enig probleem af naar een stelling die geen enkel perspectief meer voor beiden bood.
Eindstelling Pauw-Davids na 18...Ld7 (=)
Thuisgekomen was ik benieuwd tot hoever het theorie was en wat ik dan wel had moeten spelen. Tot mijn verbazing bleek de slotstelling nog volkomen bekend te zijn. In de online database van chessbase staan er ongeveer 100 partijen met deze stelling. Het zal niemand verbazen dat bijna al deze stellingen in remis zijn geeindigd.
Statistieken na 18...Ld7
Conclusie: Zwart kende zijn opening uitstekend en ik moest op eigen kracht de juiste zetten weten te vinden om een plusje vast te houden. Dat luktte dus niet, maar ik bevind me in goed gezelschap. Een partij om snel te vergeten, maar eens in de zoveel tijd loop je daar tegen aan. Shit happens.
Nog wel een leuke bijkomstigheid was dat ene Ulf Andersson op precies hetzelfde moment tijdens het EK tegen bijna exact dezelfde stelling zat aan te kijken (na ruil van de torens op de c-lijn):
Andersson-Simeonidis na 21...Lxc8
Uiteraard won Ulfje dit na nog eens 43 zetten