Manuel Nepven van Promotie kijkt terug op middag Bennekom

[kreeft58]

(RdV) - In de tweede wedstrijd van het seizoen heeft Promotie 1 vandaag uit gespeeld tegen Bennekom 1; er werd gewonnen met 4½ - 3½.

Hierbij het inmiddels traditionele verslag van Manuel Nepveu (zoals hij zelf zegt "het als altijd waarheidsgetrouwe verslag"):

Asjemenou! door Manuel Nepveu

Of hoe het verder ging met Horkus Pevenu

Horkus Pevenu, Hork voor zijn vrienden en vijanden, was op weg gestuurd door de redeactie van het Zoetermeerse Leugenaartje. Naar Bennekom. Daar zou het illustere eerste achttal van Promotie de smaad uitwissen van vorig jaar. Dat wilden ze althans. Toen had het achttal met 2-6 in het stof gebeten. Zouden de heren het er nu beter vanaf brengen?

Hork had de ziekte in. Die klerelijers zorgden ervoor dat hij zijn zaterdag moest opofferen om naar het verre Bennekom te reizen. Niks geen zin in. In de auto zat hij inwendig associaties aan elkaar te rijgen. Bennekom, vissenkom, kom, kommer, komkommer, komkommersla, kwamkwammersloeg. Tot dit treurige niveau was Hork afgegleden, lieve lezers. Bij de krant hadden ze dat natuurlijk ook wel gemerkt, maar ontslaan was te duur. Dan die Hork maar vervelende klusjes laten doen. Naar Bennekom bijvoorbeeld. Misschien zou hij zelf ontslag nemen...

Hork liep verveeld tussen de borden door, want er leek niets te gebeuren. Er werden enkele matig interessante openingen gespeeld, zoals de welbekende Gaap-variant van de Verveel-opening. Hork nam maar eens een kop koffie en een sprits. Zo dommelde de verlopen verslaggever weg, met mooie dagdromen over liederlijke onderwerpen. Plots schrok hij wakker. Het oudje aan bord 8 had remise gespeeld. De dinsdag daarvoor had dit oudje zijn tegenstander nog zitten vervelen door met vier of vijf pionnen achter gewoon door te spelen en nu was dezelfde man als eerste klaar. Nog moe van dinsdag zeker.

Even later baarde bord 7 opzien. Twintig zetten, waarvan de laatste vijf van de rats-boem-pats variëteit. Gewonnen. Nog weer een tijdje wachten en twee partijen eindigden geruisloos in remise. Waratje, die jongens van Promotie leken het serieus te menen! Behoedzaam op weg naar de overwinning? Hork nam nog maar weer eens een kop koffie met een sprits. Toen won zowaar weer een Promotiespeler, die sluipmoordenaar met de ragfijne stijl. Die speler die zo goed kon melken. Onderwijl ging het aan bord 3 fout voor het achttal. Vanuit in principe gewonnen stelling nog wel. Hork voelde medelijden opkomen. Een volstrekt foute emotie voor een journalist natuurlijk. Hork zou fiolen van toorn over de ongelukkige moeten uitgieten en dan kan je medelijden niet gebruiken natuurlijk. Hork kon er niet lang bij blijven stilstaan: even later werd aan bord 1 gewonnen en fraai. Het eerste achttal van Promotie had daarmee gewonnen, de nederlaag van het jaar ervoor was gewroken. Dat het overblijvende bord verloor kon daar niets aan af doen.

Hork zette zich in de auto richting huis. Moest ie ook nog omrijden omdat “ze” ergens op de A12 bezig waren. Wat zou hij nu in het Zoetermeerse Leugenaartje gaan schrijven? De waarheid, voor de verandering? Dat dat zooitje ongeregeld verdiend had gewonnen? Over ellende schrijven is veel leuker, dat weet iedere journalist. Hork zette zich achter zijn tekstverwerker, zuchtte eens en begon te tikken.