Bennekomse SchaakVereniging

Deze keer was het het SOS team dat dik won tegen Velp en het KNSB team dat een zwaarbevochten puntje wist te score in en tegen Maastricht. Vooralsnog een redelijk tot goede start van beide teams dus.

Maastricht 1 – BSV 1 4-4

Het begon al met een moeizame tocht naar het verre Zuiden. Martijn Pauw was de avond tevoren al gegaan, dus op tijd. Dat gold ook voor het vijtal dat zich in de auto van Hotze Hofstrs had gepropt, maar Martin Markering was met de trein gegaan en dacht dat hij wel genoeg speling had ingebouwd. Een defecte goederentrein en kapotte overwegbomen deden dit als sneeuw voor de zon wegsmelten. Uiteindelijk op het OV fietsje wist hij de schade tot een minuut of 10 te beperken. Toen was Ed de Beule nog lang niet binnen. Eeen enorme file tussen Den Bosch en Eindhoven deed hem besluiten om het alternatief van Google te volgen.Na allerlei B-wegen en half Belgie gezien te hebben, kwam hij een klein half uurtje te laat binnen. Omdat er nog eventjes gewacht was, was de schade op de klokken nog enigszins beperkt.

Dan nu naar de wedstrijd. Captain Ed de Beule had weer een creatieve opstelling uit de hoge hoed getovered, waarbij Martin Markering verrassend op bord 1 gezet werd en Rembrandt Bruil een plekje zakte. Dit om een eventueel tactische opstelling te kunnen omzeilen. Verder was het idee om bord 6 tot 8 wat te versterken, omdat Maastricht daar in de eerste ronde de punten scoorde. Uiteindelijk ging het natuurlijk allemaal anders, met bijvoorbeeld de hoogst gerate Maastrichtenaar gewoon op 1, maar slecht pakt het uiteindelijk niet uit.

Na een paar uur schaken was er nog niet veel over de uitslag te zeggen, maar wat later werden de eerste resultaten op de borden gezet. Invaller Teunis Bunt leek op bord 5 een zwakke pion op c6 uitgelokt te hebben, maar zwart wist met een mooi paard op c4 meer dan voldoende compensatie te bereiken.  Bunt liet zijn eigen paard op c5 ruilen en toen hij deze met de verkeerde pion terug sloeg pakte donkere wolken zich boven het boord samen. Nog voordat het echt spannend werd brak de zon echter door toen Bunt’s tegenstander onverwacht remise aanbood. Daar hoefde Bunt niet al te lang over na te denken. Ondertussen speelde Hotze Hofstra een dijk van een partij met wit op bord 3. Hij lokte een paard ver weg van waar het allemaal gebeurde door de toren op a1 in de aanbieding te doen. Als tegenspel ontketende hij een aanval op de zwarte koning met toren, paard en loper en toen zijn tegnstander besloot dan toch maar de toren niet te nemen om zich te kunnen verdedigen, was het te laat. Het weggelokte paard op c2 kon simpel door deze toren opgehaald worden en snel daarna konden de stukken in het doosje.

In het volgende blokje werd de stand weer gelijk getrokken. Martin Markering begon de partij niet geheel gefocussed door de late binnenkomst en hij besloot wat tijd in de opening te investeren. Zijn sterke tegenstander rook bloed en probeerde na het ietwat riskante h4 en Pe5 van Markering ijzer met handen te breken. Markering deed vervolgens alleen maar degelijke zetten en wist een een miniem minnetje naar een redelijke plus om te buigen. Omdat de opdracht remise was en zijn Tsjechische tegenstander echt wel een behoorlijk potje kon schaken, leek dit Markering een mooi moment om een tactisch remiseaanbod te plaatsen. ‘An offer that couldn’t be refused…’ Ondertussen was het Martijn Pauw op bord 8 minder goed vergaan. Hij vergaloppeerde zich in de opening en daarna ging het van kwaad tot erger. Een partij om snel te vergeten

Het Edese contigent bracht BSV weer op voorsprong. Diederic ’t Hooft speelde op bord 7 met wit weer een woeste partij in de opening, deze keer mede omdat zijn tegenstander het allemaal avontuurlijk aanpakte. ’t Hooft rokeerde lang tegen de batterij met loper en dame in. Hoewel het de vraag was of de witte opening nu helemaal het goed was, bleek de batterij uiteindelijk niet zoveel waard en het stukkenspel van ’t Hooft was veel beter en gedecideerd schoof hij de partij snel naar winst. Tenminste dat denkt de schrijver dezes, want helaas het meest van deze partij is door hem gemist. Sjoerd Meijer debuteerde met zwart op bord 4 in het linker rijtje. Zijn tegenstander gooide er in de opening een paar pionnen tegenaan, maar Meijer schrok hier niet van en leek zelf te kunnen gaan counteren. Echter besloot hij een kwaliteit te geven om niet geheel duidelijke redenen. Waarschijnlijk had zijn tegenstander het daarna beter kunnen doen, maar uiteindelijk kon Meijer de rijen gesloten houden en was een keurig halfje het resultaat.

Toen waren alleen Rembrandt Bruil en Ed de Beule nog bezig op respectievelijk bord 2 en 6. Beide hadden ze het moeilijk. Bruil leek een overwicht te krijgen na de opening, maar greep mis en moest daarna zijn best doen om het halfje binnen te slepen. Maar met de techniek van Bruil is, zoals wij allen weten, niets mis, dus na het omzeilen van wat dreiginkjes werd dit halfje keurig binnen gehengeld. De Beule had het tegen een 15 jarig jeugdlid met een rating van 2062 (of zoiets) erg zwaar. Hij was al te laat binnen en het jongmens legde hem meteen het vuur aan de schenen. Ergens schijnt er nog wel een remise kans met eeuwig schaak ingezeten te hebben, maar al met al was het een te zware pijp voor de Beule (al kan hij als sigarenman best wel wat aan). Er gingen wat pionnetjes af en in tijdnood werd een toren weg geblunderd. (zie ook de site van Maastricht)

Toen de rook opgetrokken was stond er een terechte 4-4 score op het bord. Aan beide kanten kansjes gemist, maar al met al denk ik dat beide partijen met de uitslag moeten kunnen leven.

Duidelijke overwinning van Bennekom op Velp in de SOS: 5,5 – 2,5

In de SOS-competitie werd op maandag 14 oktober de wedstrijd Bennekom – Velp gespeeld. Op zeven van de acht borden hadden de Bennekommers een hogere rating dan de tegenstanders, al zegt dat nog niet alles. Maar uiteindelijk was het een duidelijke overwinning: 5,5 – 2,5.

Aan bord 1 had Hotze Tette Hofstra het moeilijk tegen Wouter van Rijn. Hij kon het niet bolwerken en moest een 0 incasseren. Martijn Pauw haalde aan bord 2 het volle punt binnen tegen Jan Dijkhuizen (zie ook hieronder). Gedecideerd combineerde hij zich naar voordeel en even later naar winst. Martin Markering, tegen Hans van Capelleveen aan bord 3, en Teunis Bunt, tegen Rik Tichelman aan bord 4, deden hun best maar moesten berusten in remise.

Ed de Beule speelde aan bord 5 een interessante partij tegen Dries van Eijk. Op de Engelse opening speelde De Beule een variant die ooit door Rembrandt Bruil gesuggereerd was. Hij won een pion, opende lijnen en zette zijn tegenstander helemaal klem. In de aanval op de vijandelijke koning won De Beule nog meer materiaal. Toen Van Eijk opgaf was de stelling hopeloos.

Aan bord 6 had Gary Dinsbach het lastiger tegen André van Kuijk. Hij kwam een pion achter en zijn tegenstander drukte op zijn stelling, met een paar sterke paarden. Van Kuijk ruilde een sterk paard tegen een slechte loper en ook het andere sterke paard ging eraf. Dinsbach werkte zich los, creëerde twee verbonden vrijpionnen en won het eindspel keurig.

Harry Verhoef boekte een snelle overwinning aan bord 7 tegen Julian Hul. Hij sloot een stuk in, offerde een kwaliteit op f3 en daarna stond de witte koning zo op de tocht dat hij omwaaide. Verhoef beëindigde de partij met mat.

Aan bord 8 moest Peter Veenendaal hard werken tegen Eric de Winter. De pionnen van Peter stonden op wit, die van zijn tegenstander op zwart. De Winter probeerde wel van alles, maar Peter kon de boel gesloten houden. Toen De Winter nog maar weinig tijd had, bood hij remise aan, zodat Peter een mooi half punt kon bijschrijven.

Op het moment dat ik dit verslag schrijf, moet er nog een wedstrijd gespeeld worden in de poule. Hoogstwaarschijnlijk staat Bennekom daarna op de derde plek in de poule. Op 4 november speelt Bennekom de derde ronde, tegen d’Elster Toren.

Korte samenvatting van Martijn Pauw:

Ik speelde met wit een agressieve variant tegen de Phildor, die werd beantwoord met een creatieve maar zeer dubieuze paardmanoeuvre.