Bennekomse SchaakVereniging

Vooraf was het al duidelijk dat uitwedstrijd bij Winterswijk een zware zou worden. Het eerste van WSG heeft een gemiddelde rating die in de buurt van de Bennekommers komt. En inderdaad, hoewel er genoeg winstkansen waren, werd er door BSV een 4,5 – 3,5 nederlaag geleden. Daarmee leek ook de hoop op het kampioenschap verdwenen, maar omdat zowel Zevenaar (van PION/Mook combinatie) en Lonneker (van UVS) verloren heeft BSV nog steeds alles in eigen hand. Wel is het met vijf teams binnen de 5 punten erg druk geworden aan de top in deze knotsgekke poule.

De wedstrijd begon rustig. Zowel Martijn Pauw met zwart op bord 8 als John Riksen met wit op bord 5 konden weinig potten breken en moesten genoegen nemen met remise. Voor Martijn Pauw was dat tegen een iets hoger gerate speler geen slecht nieuws na de onfortuinlijke partijen van de laatste twee keer. Daarna ging het minder. Martijn Bakker had vooraf aangegeven dat hij er zin in had en bij bouwde met zwart op bord 4 in een vijftiental zetten een gewonnen aanvalsstelling op met zo’n beetje al zijn stukken gericht op de vijandelijk koning. Een paardoffer was de beslissende klap geweest en Bakker offerde inderdaad een beest. Helaas pakte hij daarbij de verkeerde pion. Pxf2 was compleet uit, maar na Pxh2 zat er een lek in de combinatie. Bakker spartelde met een stuk minder nog wat tegen, maar aan zijn ondergang kon hij niks meer doen. Diederic ’t Hooft had de zware taak om aan het eerste bord het tegen de hoogste gerate Winterswijker op te nemen. ’t Hooft speelde een scherpe, niet zo bekende opening met pionoffer, maar had de pech dat zijn tegenstander het tot in het middenspel kende. Moedig gestreden, maar vrij kansloos dus.

Het eerste lichtpuntje kwam van Martin Markering, die op bord 7 zowaar alweer wit had gekregen van de teamcaptain. Dat vertrouwen werd niet beschaamd. Met f5 brak zijn tegenstander zijn koningsvleugel open en hoewel Stockfish het allemaal nog best vond, voelde dat toch een beetje tochtig aan. Markering offerde een pion op b2 voor actief spel en na een onnauwkeurigheid van zwart won hij zijn pion met aanval terug. Omdat Markering een snelle winst niet direct zag, wikkelde hij af naar een stelling met een pion meer die al op e6 stond en ook nog eens een zee van ruimte meer. Zwart wist niet meer waar te verdedigen en ging op zet 40 door zijn vlag. Gebeurt niet vaak, maar voor Markering was dit de tweede winst op tijd op rij. De spanning was terug, maar het zag er moeizaam uit.

Allereerst was daar het geweldige gevecht van Ed de Beule op bord 6. Zijn tegenstander greep hem met een vroege opmars naar f5 bij de strot. Objectief was het niet heel goed, maar de Beule werd er toch door geïntimideerd. Met Pb4 greep hij mis, maar het moet gezegd zijn beslissing om dan maar van de nood een deugd te maken door het paard te offeren, was goed gevonden. Met twee vervaarlijke vrije centrumpionnen had hij ruim voldoende compensatie met waarschijnlijk zelfs winstkansen. Een tweede misgreep had hem echter de das om moeten doen, maar gelukkig voor de Beule deed zijn tegenstander het ook niet optimaal. Toen werden de vrijpionnen weer gevaarlijk en besloot zijn tegenstander het stuk terug te geven en af te wikkelen naar een potremise stelling.

Nog twee potten te gaan. Kopman Rembrandt Bruil zat deze keer op bord 3 en speelde daar zijn bekende spelletje waarbij hij langzaam de duimschroeven bij zwart aandraait. Het duurt allemaal lang, maar na vijf uur spelen wordt de vis zoals altijd  op het droge gehengeld. Niet de laatste, dat was bord 3, maar wel de cruciale partij werd op bord 2 door Hotze Hofstra gespeeld. En Hofstra speelde lange tijd fantastisch. Stukken goed neerzetten, een pionnetje winnen en deze tijdelijk weer teruggeven om vervolgens er virtueel nog één te geven door niet met logisch uitziende Txb2 de tweede rij te bezetten, maar met de loper op b2 te slaan. Dit leek een pion op d6 weg te geven, maar die kon dankzij een mooie combinatie niet geslagen worden. Het alternatief waar zwart voor koos, kostte echter nog een paar pionnen en het punt leek binnen. Toen ging het echter gruwelijk mis. Hofstra liet pardoes een paard in staan en daarna waren de rollen volledig omgedraaid. Hofstra probeerde nog van alles, maar zijn tegenstander wist de partij secuur naar winst te voeren en daarmee was een 4,5 – 3,5 nederlaag voor BSV een feit.

In droeve gemoed werd de thuisreis aangevangen met de overtuiging dat een kampioenschap er weer niet in zat. Die stemming fleurde enigszins op toen bleek dat zowel Zevenaar als Lonneker ook verloren hadden en BSV er feitelijk net zo voor staat als voor deze ronde. Wel zijn er met PION/Mook (eveneens negen punten) en WSG (een puntje minder) nu twee concurrenten bijgekomen. Omdat BSV  duidelijk meer bordpunten heeft dan de teams onder zich en Zevenaar nog op bezoek krijgt, heeft het nog steeds alles in eigen hand. En die kraker staat voor 23 maart op de kalender.