Bennekomse SchaakVereniging

Vrijwel integraal plaatsen we het leuke verslag van Dubbelschaak

In een spannende wedstrijd heeft het bekerteam van BSV Bennekom in de landelijke eerste ronde met 2,5-1,5 verloren van Dubbelschaak uit Boxtel. De winnaar van de OSBO Cup 2013 is daardoor meteen uitgeschakeld.

Zie ook sport Ede Stad digitaal

Verslag Dubbelschaak: Tja, met zo’n bekercompetitie kom je nog eens ergens… Bennekom. Wie kent dat? Wel, veel van ons wisten het niet… maar gelukkig hebben we in deze tijden een navigatiesysteem die er ons probleemloos heen brengt. Bennekom, een klein plaatsje dat iets boven Wageningen ligt, aan de A12. Ze spelen overigens in een Denksportcentrum met leuke schilderijen. Zie hieronder een exemplaar:

Maar goed, je zou dus verwachten dat zo’n sterk team als wat we opstelden redelijk geruisloos zou gaan winnen, maar het viel allemaal wat tegen. En het wedstrijdbeeld liep anders dan dat je normaal gesproken ziet als je tegen een iets minder team ziet. Vaak zie je in het begin veel gelijkopgaande partijen, maar dat dan in het 3de en 4de uur ineens de punten toch de juiste kant op vallen. Nu zag het er juist in het begin goed uit, maar was het om 2 voor 5 juist nog altijd billen knijpen of dat Wil dat beslissende halfje zou binnen harken of niet. Gelukkig lukte het hem uiteindelijk overtuigend.

Tijd voor een wat gedetailleerder langs de borden van hoog naar laag (dan bedoel ik dus 1, 2, 3 en dan 4, alhoewel menigeen ook zal willen vaststellen dat dat toch echt van laag naar hoog is).

Rob van Meurs (2178) speelde op bord 1 tegen Bennekoms grootste troef: Hotze Tette Hofstra, met een rating van ruim 2200 punten. De opening die wit lanceerde was in eerste instantie weinig ambitieus… 1. d4 2. Pf3 en 3. Pbd2. Toch wist onze Caro-Kann crack Rob daar wel raadt mee en na een zet of 8 was er na zetverwisseling een Caro-Kann stelling ontstaan, waar Rob prima op de hoogte was van de theoretische kneepjes.

De witspeler kende de theorie waarschijnlijk niet als zijnde d4-speler, en heeft in de stelling hierboven zojuist het onbekende Lb5 gespeeld. Normaal is Ld3, waarna Lf5 en ruilen op f5 volgt met klein plusje voor wit. Na Lb5 waren beide spelers op onbekend terrein en eerlijk gezegd gebeurde er niet zo heel erg veel. Beide spelers wisten van hun zwakke loper af te geraken via een handige stukkenruil en uiteindelijk leek het allemaal redelijk richting remise te lopen. Dat dacht in ieder geval iedereen, behalve Hotze Tette. Hij was in het diepste geheim een list aan het verzinnen, zette zijn stukken ogenschijnlijk onschuldig neer en plotseling was daar de mokerslag Lxg6! Het kostte maar een pionnetje, maar als Rob dat offer niet aannam viel zijn stelling helemaal om. Nu nam hij het wel aan, maar bleek ook na enkele zetten dat er geen houden meer aan was. Een prima partij van de witspeler en Rob moest voor het eerst in heel lange tijd zijn meerdere erkennen in een externe wedstrijd.

Het gat met tussen de nummer 1 en 2 van Bennekom is vrij groot. Ook niet gek, anders hadden ze waarschijnlijk wel KNSB gespeeld. Martien van de Meijden (2145) mocht het opnemen tegen Martijn Pauw, rating +/- 2000. Martien speelde een fantastische partij. In de opening speelde hij een voor hem bekend pionoffer. Zie de stelling hieronder waarin zwart zojuist op d4 heeft ingeslagen en na Martiens antwoord De2 weer aan zet is.

Het moge duidelijk zijn dat wit compensatie heeft voor de pion. Hij heeft ruimtevoordeel en ontwikkelingsvoorsprong. Dit ruimtevoordeel werd gedurende de partij door Martien keurig vergroot en zwart had al zijn tijd nodig om velden te vinden voor zijn stukken. Juist op het moment dat de stelling geopend werd ging zwart flink in de fout.

Op de 23ste zet mocht Martien zijn tegenstander stikmat zetten, met alle stukken (op een paar pionnen en natuurlijk de geofferde dame na dan) nog op het bord. Behoorlijk uniek! Vanf de bordstelling hierboven waren de slotzetten: 16. ..,c5 17. Pb5, Pxe4?? 18. Pe5, Pef6? 19. Pxf7! Dc8 20. Dxe6, Dc6 21. Ph6+ Kh8 22. Dg8+, Pxg8 23. Pf7++

Hierna was Michel van de Stee (2141) op bord 3 klaar. Het leek in eerste instantie een zware middag te worden voor hem, want het 1. d4 2. Lf4 systeempje van wit pakte hij wel erg passief aan.  Je moet het maar durven. Gelukkig was Michel zijn tegenstander zodanig onder de indruk van de snelheid en het gemak waarmee Michel de zetten uit zijn mouwen schudde, dat hij dacht dat Michel het allemaal wel kende. Hij refereerde ook meerdere malen naar enkele partijen uit de 19de eeuw die hiermee gespeeld zijn, dus hij vermoedde wellicht wel dat zwart sindsdien een verdediging hiertegen had gevonden. Maar Michel zag het zelf ook heel zwaar in, verklaarde hij achteraf. Gelukkig dus sloeg de witte aanval niet door, alhoewel hij dat wel flink geprobeerd had. Toen uiteindelijk de koningsvleugel dicht geschoven was kon Michel het stokje overnemen en de aanval op de damevleugel starten.

De enkele seconden die wit nog had voor het restant van de partij werkten ook al niet in zijn voordeel en derhalve haalde Michel toch nog overtuigend een vol punt binnen.

Wil van Lankveld (1935) was op bord 4 dus degene die als laatste klaar was. Hij kreeg een voor hem bekende Franse variant op het bord.

Zwart besloot een paar zetten terug de witte pion op e5 op gaan halen. In ruil daarvoor kreeg Wil echter iets later een ijzersterke loper op d6 en zoals je in de stelling ziet een flinke koningsaanval dankzij de sterke torenmanouvre Tb1-b4-h4! Maar op een of andere manier lukte het Wil niet de zwarte verdediging te slechten en hij leek de controle te verliezen. Langzaam maar zeker kreeg zwart steeds meer initiatief, mede dankzij de lopers van ongelijke kleur.

Maar een eindspel winnen met een pion meer met alleen die ongelijke lopers bleek uiteindelijk toch niet haalbaar voor de dappere zwartspeler. Wil heeft zich dus toch prima staande gehouden en met het binnenhalen van het beslissende halfje is hij de matchwinnaar geworden.