Bennekomse SchaakVereniging

Klasse 3F heeft twee teams die er qua rating duidelijk boven uit steken en één daarvan kwam op 14 december op bezoek in Bennekom. Het Roermondse team leek gezien de uitslag van 3-5 een maatje te groot, maar wie achteraf naar de partijen kijkt ziet dat het makkelijk anders had kunnen lopen.

De wedstrijd begon niet al te best. Martijn Bakker moest het met zwart  op bord 1 opnemen tegen de Roermonder met de hoogste rating, Mark Meyers, en maakte in het vroege middenspel al de beslissende fout na wel enige kansjes op een betere stelling gemist te hebben. Bakker spartelde nog wat tegen maar kon redelijk vroeg al de nul opschrijven.  Na deze tegenvaller sloeg BSV hard terug op bord 4 waar Hotze Hofstra ogenschijnlijk uit het niets een verwoestende aanval tegen de zwarte koning wist op te zetten. Met een mooi dame-offer had hij het af kunnen maken, maar dat wachtte tegenstander Jan van Mechelen niet eens af.

Diederic ’t Hooft speelde op bord 8 tegen Narcis Sofic de opening zoals altijd weer zeer creatief. Hij wist een pracht aanval op te bouwen en had dit met stukwinst kunnen afronden. Helaas mistte ’t Hooft dit en gaf hij Sofic de gelegenheid een dame te geven tegen twee torens. Zoals wel vaker was de dame de mindere en het had dan ook slecht met ’t Hooft kunnen aflopen. Sofic speelde het niet op z’n best en liet ’t Hooft met remise wegkomen. Op bord 3 moest Martin Markering het met zwart opnemen tegen Ivan Utama, de volgende 2100+ speler van ’t Pionneke. Deze offerde al in de opening een paard en aannemen leek na een tweede stukoffer dodelijk. Markering vond een creatieve verdediging door eerst zelf een stuk te offeren en daarna het witte paard te slaan, maar kwam daarna wel de hele partij onder druk te staan. Na het missen van wat kansjes werd hij langzaam weggedrukt. Een redelijk kansloos gebeuren dus, of toch niet…? Eenmaal thuisgekomen kwam Markering erachter dat het toepassen van de omdraairegel, eerst geofferd stuk slaan en later na het offer van het tweede stuk er eentje teruggeven, hem behoorlijk voordeel op had kunnen leveren. Maar ja dat was wel 7 zetten diep…   

Martijn Pauw trok op bord 7 met een puike partij tegen Paul Aben de stand vervolgens met weer gelijk. De opening was niet makkelijk, maar Pauw kende het goed en kwam in een stelling terecht die hem duidelijk beter lag dan zijn tegenstander. Met enkele krachtzetten wist hij de samenhang uit de witte stelling te halen met winst van materiaal tot gevolg. Gedecideerd schoof Pauw het vervolgens uit. Helaas was hiermee de koek wel op al waren er in de overgebleven drie partijen genoeg kansen. Allereerst leed Rembrandt Bruil met wit op bord 2 tegen Eduard Coenen een zeldzame nederlaag. Aan de opening en het vroege middenspel lag het niet. Op zijn bekende rustige manier kwam Bruil met een klein voordeeltje uit de opening, hetgeen vervolgens door ijzersterk spel tot groot voordeel werd uitgebouwd. Wat niet vaak gebeurt, gebeurde nu wel. Bruil koos niet de simpelste route naar winst, maar gaf Coenen de mogelijkheid om met een creatief offer de boel te compliceren. Op zich was dit op zichzelf nog niet zo erg. Tot kort voor het einde stond Bruil nog gewonnen, maar met een ongebruikelijk blunder gaf hij alles en meer in één keer weg. E~en zure nul, maar ‘credits’ aan Coenen die tot het laatst bleef vechten.

Nu was het aan Sjoerd Meijer op bord 5 en Steven Glasbeek op bord 6 om nog minimaal een matchpuntje uit het vuur te slepen. Dat was gezien de stellingen op dat moment wat teveel gevraagd. Sjoerd Meijer met zwart een moeilijke partij Robert Schuermans. De evaluatie leek op en neer te gaan van beter, naar gelijk, naar minder tot er uiteindelijk een toreneindspel op het bord kwam met kansen voor beide kanten. Maar ja, alle toreneindspelen zijn remise en dat was hier ook de uitkomst. Dat had in dit geval ook heel anders kunnen lopen. Eerst was het Schuermans die met sterk spel een gewonnen stand leek te bereiken. Vervolgens was het Meijer die gebruik maakte van een minder plan van Schuermans en een gevaarlijke vrijpion wist te creëren. Eén moment was het zelfs gewonnen voor Meijer, maar toen hij deze kans miste, zat er voor beide spelers niets anders op dan remise te accepteren. Een mooi gevecht. Steven Glasbeek leek met wit wat voordeel uit de opening en vroeg middenspel te verkrijgen tegen Guido Royakkers. uiteindelijk verwaterde dit en wist Royakkers de overhand te krijgen en naar een duidelijk beter staand dame-eindspel af te wikkelen. Maar de vraag was of dit gewonnen was. Glasbeek leek genoeg kansen te hebben om eeuwig schaak af te dwingen, maar hoe was ook voor de toeschouwers niet helemaal duidelijk. Uiteindelijk wist Glasbeek de juiste weg naar remise niet te vinden en moest hij na lange strijd de vlag strijken.

Een achteraf wat ongelukkige 3-5 nederlaag was het gevolg van dit alles. Kansen genoeg op beter, maar ja als je die niet benut dan wint uiteindelijk de tegenstander. En het moet gezegd worden voor wat betreft kansen benutten dat deed ’t Pionneke gewoon goed. Na deze speelronde vindt BSV zichzelf terug op plek 3 met nog wel kans op de titel al zal dat met de twee sterkste teams boven zich wel wat hulp nodig hebben.